Marit is oké - Verhalen van Marit die plotseling wilde Leven

Hoe het einde eindigde en hoe het begin begon

Ik heb besloten om niet al te diep in te gaan op wat er gebeurde tussen 19 oktober en 8 november. Het is een intiem verhaal. Eén vol emoties, zowel prachtig als verdrietig, en eigenlijk één die moeilijk te vangen is in woorden. Dat ga ik dus ook niet forceren. Het eerste verhaal wat ik vertel is daarom een kort, maar mijns inziens krachtig, metafoor.


Wanneer de akker van een boer niets meer dan onvruchtbaarheid belooft, steekt hij haar zonder aarzelen in brand. Het land vlamt op en wat achterblijft is een desolate en trieste vlakte van as. Het is in die verbrande aarde waar de belofte van iets nieuws schuilt: de boer heeft een begin gecreëerd. Een vruchtbaar begin. Mij werd eenzelfde lot beloofd als de akker van de boer: mijn leven ging negen weken geleden volledig in rook op. Maar nu, te midden van de smeulende en verschroeide restanten, dans ik op de akker van mijn leven en vier ik mijn bestaan. Al dansend droom en fantaseer ik over wat ik in de toekomst zal gaan zaaien en oogsten.


Want ik wil leven.


Ik leef.

Reacties

Reacties

Mirjam

Prachtig!
Als een feniks uit de as herrijzen
Je eigen levensreis omarmen
Go Girl! Trots op jou, yes you can!

David

❤️existence is all we have, all we can really know. We could all use the moments of understanding, "I dance in the field..." Lovely, lovely writing.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!