Voordat we naar onze kleine villa gaan ten westen van Ubud, vertelt Rico dat we gaan stoppen in de binnenstad om een jurk te kopen. Ik ben hier naar Bali gegaan met niets anders dan praktische, oude kleding en ik heb daarom niets bij me waar ik me mooi genoeg in voel om te dragen naar Room4Dessert. En om met rode ANWB-sandalen met klittenband naar een prestigieus restaurant te gaan, is zelfs mij een beetje te veel. Want dat is waar we vanavond gaan doen: gastronomisch uiteten bij Room4Dessert, een restaurant dat zich louter richt op innovatieve desserts in combinatie met kunstzinnige cocktails. De Netflix-serie ‘Chef’s Table’ heeft een aflevering gemaakt over dit restaurant en ik raad jullie van harte aan om hem te bekijken.

Op de art market koop ik een jurk, die ik weet te bemachtigen voor 1/3 van de prijs. Rico noemt me een ‘Dutch Monster’ wanneer het aankomt op shoppen: kennelijk ben ik genadeloos wanneer het aankomt op afdingen en heeft hij zelfs plaatsvervangende schaamte voor mijn skills. Nu we toch in Ubud zijn besluit ik wat kleine souveniertjes in te slaan voor het thuisfront. Ubud is een creatieve stad: in plaats van dat mensen worden gevierd voor hun scholing, carrière of gezinsleven, ligt de focus hier juist op de kunsten. Of het nu schilderen, beeldhouwen, houdbewerking of stofbewerking is: iedereen heeft hier wel een talent. Van alle plekken die ik heb bezocht in Bali, vind ik Ubud veruit het fijnste om te zijn. We drinken een Bintang, het biermerk uit Indonesië, en vervolgen onze weg naar ons huisje. (Oké, misschien drinken we drie Bintang; ik ben nota bene op vakantie…)

In mijn semi-chique outfit word ik voorgeleid door Rico, die achter me aan loopt. We worden rondgeleid door de tuin van Room4Dessert door een bekwame gastheer. Twintig procent van alle ingrediënten gebruikt voor de gerechten van R4D komt uit deze tuin. Ik kijk rond en herken veel: avocado’s, hibiscus en mangostenen, maar ook van alles wat ook in Nederland te vinden is zoals dille, peterselie en eetbare viooltjes. De overige tachtig procent wordt lokaal gehaald: niets komt van de grootmarkt. Ik stel veel vragen aan onze gastheer, misschien iets te veel, want we geraken in een diep gesprek over permacultuur, moestuinen en landbouw. Rico kijkt me van een afstandje met een grijns aan terwijl hij een sigaretje aansteekt. Tot slot worden we naar de bar gebracht, waar ons culinair exposure start. Althans, zo zegt Rico het. Voor mij is dit al begonnen op het moment toen ik wist dat we naar Room4Dessert gingen: een droom die uitkomt.

We nemen plaats aan de bar, waar we onze eerste vijf gangen zullen krijgen. Onze gastvrouw is ‘down to earth’ en vertelt ons over haar passie omtrent het restaurant — niet die van de chef. Ze heeft het duidelijk naar haar zin hier. En dan… Tja, dan mag het feest doorgaan! Als het restaurant Room4Dessert heet, zou je denken dat alle gangen desserts zijn. Maar nee, we beginnen aan de bar met vijf verschillende hartige gerechten. Van dumplings tot pasta, van ribs tot kaviaar… Elke keer als zo’n hapklaar kunstwerkje voor me wordt gezet klap ik als een hysterisch meisje in m’n handen van enthousiasme. De eerste vijf gerechten worden begeleid met twee cocktails op basis van gefermenteerde thee uit Kopenhagen. En nee, ik wist ook niet dat Denemarken dit in z’n mars had: zalig, mensen, zalig… Na elke hap en na elke verwondering omtrent de creativiteit van het koken, frustreer ik mijzelf (met een knipoog) dat ik niet meer ga doen met koken.

Na onze eerste vijf gangen worden we naar een totaal andere ruimte geleid. We krijgen een rondleiding door de originele keuken van Will Goldfarb om vervolgens achter de bar langs neer te strijken in een met louter kaars verlichte boudoirhal. Elk gerecht wat nu volgt - en vanaf nu zijn het echt alleen maar desserts - heeft een perfecte balans tussen zoet, zout, bitter, zuur en umami. Waar we in de vorige ruimte twee cocktails hadden voor alle vijf de gerechten, krijgen we nu per gerecht een cocktail. Ik ben een lichte, zéér lichte dronk en voor ik het doorheb geniet ik uitbundig met zo nu en dan een schaterlach van mijn fantastische avond met fantastisch gezelschap. We eindigen de avond in weer een andere ruimte, namelijk in de tuin van R4D. We worden op een bankje neergezet en krijgen onze laatste vijf desserts, die meer aanvoelen als kleine verwennerijtjes. Wederom worden ze vergezeld een cocktail. Wat een avond, wat een ervaring. Ik hef mijn zoveelste cocktail - ditmaal geserveerd in een theekopje - en proost met Rico: ‘Opdat ik echt, écht meer met creativiteit moet gaan doen, want daar ligt mijn hart.’

Bien à toi,
Marit